La langédda

Vaso di terracotta panciuto a due manici e bocca larga,
adatto per attingere acqua alla fontana e per bervi.


Mammà nun mi mannéa’ nn’ àcqua sùla

ca ‘ngàccia mi piglijàji lu mulinéaru. 

Na sìra amméndi chi da nn'àcqua vinìja,

mi vinìjidi ngùndra e mi piglijàji la méanu,

mi vinìjidi ngùndra e mi piglijàji la méanu!
 

E pùoji mi dìcìji: - da la tùva langédda

déami na gùccia d’àcqua pi curtisìja! –

Ghìju rispunnìji cu na grazzija bbélla

ca d’àcqua nun si déa’ di pi la vìja,

ca d’àcqua nun si déa’ di pi la vìja!
 

- Ca si tu mi ra rùppisi la langédda,

cu ra vo’ sìendi cchjù a màmma mìja! -

- Si ti ra rùppu, ti r’accàttu, bbélla,

cu li dinéari di la sàcca mìja,

cu li dinéari di la sàcca mìja!
 

A màmmita r’accàttu la langédda

e tu giujùzza bbélla vìeni cu mmìecu. –

- Ca si bbùoji gàcqua dicìru a màmma mìja,

ca ti déa’ d’àcqua e ti déa’ pur’a mmìja,

ca ti déa’ d’àcqua e ti déa’ pur’a mmìja!
                            
(dalla raccolta di Teresa Aurelio)

 

Altri canti:
Stu vicinànzu, Ggiùvinu bbéllu, Facìetimi sapì, Lu disìgnu, Amùri mìja, Sfoghi d'amore, Strufétti d'amuri, La turturìsi, Li zìti, La langédda, Càmbu di fiùri.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Go to top